Garibanım Şiiri - Hamiş Mustafa

Musallat taşında yatan gariban,
Baba ana kardeş perişan,
Salaçasını bir kaç kişi tutan,
Cenaze namazında kimse olmayan,
Garibanım.

Mezarına kimseler gitmez,
Kimln öldüğü bilinmez,
Kefenini terzi dikmez,
Parası yok kimse sevmez,
Garibanım.

Ağlayan olmaz onu sormaz,
Felek bir gün onuda koymaz,
Mezar taşı bile olmaz,
Sıçak su ile yıkanmaz,
Garibanım.

Mustafa nice Garibanları gördü,
Üş beş kişi onu gömdü,
Arkasından niceleri güldü,
Kendi kendine sövdü,
Garibanım,