Yıllar geldi geçti
Bekliyordun sevgilini eşini
Buluşmak istiyordun aşk bahçende
Ve bir gün geldi evlendin
Buldum derken gerçekten seveni
Bir anda ayrıldın
Ne zormuş bu ayrılık
Aldı götürdü senden herşeyi
Yıkıldın bir köşede kaldın yalnız
Hırpalandın derbeder oldun
Çocuğun oldu yanına varamadın
Alıp okşayamadın
Ellerin bağrında ateş
Gözyaşların kadehte son buldu.
İşinde mücadele ediyorsun tek başına
Savaşıyorsun hem duygusal hem maddi anlamda
Hayatında sayfa açmalısın yeni aşka
Tekrar yazmalısın kardeşim gerçek kaderini
Yıprandın soldun bir sonbahar yaprağı gibi
Güçlenmelisin kuvvetlenmelisin güçlü bir zırh gibi
Hayatın cilvesidir herkese vurabilir
Ama kader dediğimiz sayfa bir kere vurdu mu
Toparlanmak zaman alır içinde
İnsan gerçek seveni bulmalı
Fizik olarak değil
Kafa önemli olmalı
Anlaşmalı kumru gibi sevenler birbirini anlamalı
İçindeki dürüst aşka ulaşmalı
Değer verene ver
Vermiyeni at pencerenden
Bu dünyada insan mı yok
Sil at sayfandan gitsin artık
Saygı sevgidir benim hedefim
Göremedim elde sızlandı kaldı yüreğim
Ne kadar iyiniyetli olursan ol
Anlamaz içindeki şeytan
Sızar gider sinsice yüreğine
Bence evlilik içtetir
İçin temizse çalınır kapın oturur köşeye
Yuvaya sahip çıkan gerçek insan
Kaçıp giden korkak yalancı insan
Evin cennet olsun
İçinde dolaşsın çocuklar
Şarkılar söylesin bülbüller
Gerçek seven konsun eve
Her gün bana şiir edebiyat yapsın
Duygusal insan kalmadı
Bir zayıflık olarak düşünülmekte
Ama bence zayıflık duygusu olmayan garip bir yaratıktır
Katı olanlara dayanamıyorum
Bir çırpıda defterimden siliyorum
Yaklaşmasını bilmeyen duygusunu göstermeyen
Bir çiçek bile bir güzele vermeyen gitsin bu kapıdan
Sonsuza değin uçup gitsin.
Kayıt Tarihi : 18.1.2007 11:51:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!