G e l Şiiri - Mehmed İhsan Uslu

G e l

Hey bitmek tükenmek bilmeyen günler
Gurbet kuşu uçtu, havalandı gel.
O eski hatıralar, silindi birer birer
Aktı gözyaşları, yuvarlandı gel.

Hiç geçmez oldu günler, dakikalar yıl gibi
Gizli bir el tutuyor, yelkovanla akrebi
N'olur geliver hemen, uzak durma el gibi
Yazıldı raporumuz, karalandı gel.

Dağların başında, eridi karlar
Gelmiyor bir türlü, haftalar, aylar
Gönül hasret ile hep seni arar
Hasretle ciğerim, yaralandı gel.

Kalmamış şehidler, yoktur gaziler
Peygamber ocağı, derler bazılar
Yaralıdır yürek, ciğer sızılar
Türlü türlü dertler sıralandı gel.

Akmaz oldu bize, çağlayan sular
Meyve vermez oldu, bahçeler bağlar
Gönül melil mahzun gözlerim ağlar
Yürek pare pare, paralandı gel.

Gurbettir bu, kimse bilmez halimiz
Garibiz biz, kimse tutmaz elimiz
Vardı bir çıkmaza, işte yolumuz
Geçit vermez dağlar, sıralandı gel.

Cismini de deli gönül cismini
Herkes söyler, sevdiğinin ismini
Zikreyle sen, sahibini, Rabbini
Bak amel defterin, karalandı gel.

Mehmed İhsan der ki; gafil olma sen
Asi olma asla, O'nu seversen
Yıkanmak lazımdır, günah kirinden
Bembeyaz kalbin, karalandı gel…

04 Ağustos 1978
Erzincan