Füruzan Şiiri - Jülide Aslan

Ah Fürüzan
Dünya senin bildiğin dünya değil bu devirde
Aşk senin bildiğin aşk değil
Masumiyet artık sağdan sola
Okunmuyor yazıldığı yerden
Ve kimsenin gözleri senin gibi
Küçücük bir hüzünde dolu vermiyor

Ah Fürüzan
Sen artık bilmiyorsun ama
Soldu penceremde büyüttüğüm kamelia
Ne kadar su döksemde fayda etmiyor
Tıpkı gittiğin günden beri
Taşa dönmüş yüreğim gibi
Neyi ne kadar sevsem de bu yürek
Hiçbir şeyi senin kadar kabul etmiyor

Ah Fürüzan
Sanki kurak toprağım için yaratılmış
Nadide bir çicektin sen
Görenler hayret ediyordu
Bunca kuraklığın içinde
Pervasızca boy veren nadide güzelligine
Zira hangi çiçek kuru bir düzlüğe
Yakıştırırdı ki kendini
Hele de senin kadar eşsizse
Ama sen benim yalnızlığımda,
Yorgunluğumda,
Sahipsizce yürüdüğüm bu yolda
Toprağımdaki tek süsümdün işte

Ah Füruzan
Sen solup gittikten sonra
Kuru toprağımla kala kaldım
Bu garip dünya evinde
Üstelik öğrendim de artık
Dünya senin bildiğin dünya değil
Aşk senin bildiğin aşk gibi değil
Bir gün kavurşak eğer
Benim bildiğim gibi de
Olmayacaklar artık.