Frekans... Şiiri - Hasan Belek 2

FREKANS...

Her şeyin tözü bir titreşim,
ve her titreşim, gizli bir söz.

Kuantum köpüğündeki o ilk kımıldanıştan
gözlerindeki anlama süzülen ışığa dek,
evren, notalarını arayan dev bir orkestra.

Bir şarkıdır akar boşlukta,
sessizlik sandığın, aslında en yoğun nota.
Yıldız tozunun raksı, karadeliğin uğultusu,
duyulmaz, ama oradadır mutlaka.

Kanındaki alyuvar bir ritim,
düşüncen, saniyede kaç dalga?
İşte bu, varlığının parmak izi,
ruhunun evrene yolladığı imza.

Unutulmuş her ninni, her eski masal,
her yara izi, her derin ahval,
frekansına eklenir, olur sana bir miras,
sesini eşsiz kılan işte bu ince ayar, bu hassas teras.

Ve rezonans... o ilahi buluşma,
bir bakışın başka bir bakışta yankılanması,
sözlerin tükendiği yerde başlayan o kutsal anlaşma.

Aynı telden titreşmektir hayat,
farklı bedenlerde aynı şarkıyı mırıldanmakta.

Öyleyse iyi ayarla kendini,
yayınını sen seçersin bu gürültüde.
Ya kaosa karışır, kaybolursun,
ya da en saf tınıyı bulursun kalbinin derininde.

Ve aşk, iki frekansın birbirinde eriyip
tek bir şarkıda
kavuşmasıdır.

Unutma, her şey bir frekanstır, dost.
Ve sen, o frekansın ta kendisisin,
evrenin seni dinlemek için sustuğu o eşsiz hecesin.

Her atomda
yaradanın fısıldadığı
gecesin.

Ve kaderin,
seçtiğin frekansın
götürdüğü nicesin
aslında...

Hasan Belek
02 08 2019
Altınkum