Formika Şiiri - Perihan Mağden

Bu tahta masa çok bana
Yaşamalar dökülünce izz kalır.
Nasıl bulaşır ketene günün kiri
Polyesterden biçmeli giysilerimi
Geçmiş maketlerini yakan
midesi sıkça bulanan biri için
Fazla iyi, fazla iyi: kadife
Sünger olsun, bulaşık deterjanıyla çıksın.

Leke, nasıl genişler yüzsüzce
davetiniz yokkken gelir,
yayıldıkça yayılır evinize
Hayatınızı sarmaşık gibi kaplar
Konuklar örtülerinizi yakar
Bunca sıkıntı yuttuğunuz bu yerde,
Yalnızca bu, sizi yaralar.

'Sevgili örtüm! Onlar değil, sen önemlisin.'
Kalemler yok olur. Taksitler uzar.
Kumaşın hası, uymaz bana.
Beyazlar dünden temayüllü, tutmaya
Koyu renk olsun ve en adisinden
Bu denli iptalken ve kaplama.

Dönüyor onlar
hep aynı teranelerle, evlerine
Formika benimle kalıyor, bana benziyor
60'larda başladıksak bu yüzden.
Bir insanın maliyeti tahtada kalır,
Formikadan silinir gider.