Bahar Şiiri - Süleyman Köse

Yokluğunda karakışta ayaz yedi yüreğim
Yaz görmedi gonca iken soldu körpe güllerim
Gözlerin cemre gibi düştü gönlüme güzelim
Dalda filiz,suda köpük bahar geldi gönlüme

Bir bakışın yetti daldım ateşlerine
Yandım söndüm gene geldim vurgunum gözlerine
Hiç pişman değilim ben sevdim günahı teninde
Hazan korkutamaz beni bahar sürdüm tenime

Unuttum ben gözyaşının o kekremsi tadını
Gözlerim yıldızlarda gözlerini aradı
Ayrılık kışta kalsın sun vuslatın tadını
Çiğ düştü yaprağıma bahar koydum adını

Gel gülüm vurulmuşum kapkara bakışına
Mahrum eyleme yeter yandım hilal kaşına
Sar boynuma kollarını yetti Allah aşkına
Kardelen açtı gönlümde bahar dedim aşkına

Gül olup açsan gönlümde razıyım dikenine
Dünya umurumda değil bir tek sen gül yüzüme
Kurban olayım yarab yaz beni yarenime
Attım kışı hazanı bahar koydum kalbime

Arayıp bulamadım ne yerdeydin ne gökte
Bir ses ver sen yeter düşerim ben peşine
Aşkına pervaneyim razıyım ateşine
Düşte gezer DİYARLI bahar girdi düşüme