Flaneur Şiiri - Halil Pazarlı

Gördüm ki şiir yazıyorsun, narin ruhlu Elifim
hani bir zamanlar beyaz kardan adamlar yapmıştın yüreğinde
sonra lapa lapa kar yağan bir kış gecesi gördüm seni
üşüdüm, üşüdüm gözlerinde
ve “ uçarı aşklarının belasını ” bende yaşadım
o öpülesi, pamuk gibi, nasırı şiirden çizgili ellerinde.

Ölümün suratını çizsen de mısralara
biliyorum şiirin dersi olmaz
tarihin sevdasını yazsan da satırlara
biliyorum, şiir bu, asla karın doyurmaz.

Şimdi söndür o lapa lapa kar yağan kış gecesi gözlerini
ve aykırı şiir kentinin cümle kapısından tıklayıp gir içeri
sabıkalı sözcük caddesinde dolaşırken sakın ürkme
vitrin kancalarında asılı şairlere daralmasın yüreğin
selam ver kitap gibi sağa, sola
ve sonra gözüne kestirdiğin bir kelimeye vur omzunla
baktın ki dayılanıyor transseksüel kelime boncuğu
sende kafa tut, kafa at ona
bağır, çağır, söv açıktan, içinden ne geçiyorsa
etrafını sararsa ünlü (sesli) harf yoldaşları
şövalyesi kınından çek kalemini
dibine kadar savur bütün hıncını, köşe bucak kaçanlara
bir sıfatla yetinme, üç-beş sıfat daha götür kökünden
kan aksın oluk gibi, fışkırsın kaldırımlara
baktın bir edebi trafik sireni geliyor derinlerden
bütün gücünle koşar adım topukla
arkandan laf atıyorlarmış aldırma
edatlı çıkmaz sokağını bul nefes nefese
imla kurallarını hiçe say
öfkeni, sevincini, utancını at bir kenara
fiil çekimi dağlarına çık, cümlelerin kaygan kaypaklığında
haykır bütün bildiklerini küfredercesine boşluğa
iki bacaklı ilahların gazabını üfle
kentin en işlek merkezlerine doğru, umarsızca
sen şairsin, bütün intihar zarfları senin elinin altıda
bir bir fırlat hepsini, içindeki uçsuz bucaksız uçurumlara
demli bir çay iste Tanrı’dan
ya da kafa dengi, filtreli bir sigara
kül tablası yap aykırı şiir kentinin bütün mekanlarını
tükür, geviş getiren, kendini beğenmiş, ukala sırıtışların, tümden canına
' başında uçarı aşklarının belası '
kalleş bir oyun oyna, göğsündeki kara bulutlara
bırak gökkuşağı olsun, ne varsa senden yana
Jitem’in ünsüz (sessiz) harfleri kuşatsa da etrafını
sakın sakın ha teslim olma
dilinde, belinde ne kadar kurşun varsa hesapsıca
hepsini hepsini tükeninceye kadar harca.

Ve aç şimdi lapa lapa kar yağan kış gecesi gözlerini
bir hapishane ki; parmaklı demirleri olmayan koca bir dünya
ranzalarda tıkış tıkış yatan adamların pis terini vıcık vıcık hisset
bütün beyazı griye çalan çorapları burunsuz ve buyruksuz kokla
çatlak duvara yaslanmış -ben masumum diyen her hikayeyi al hafızana
sonra bir köprüaltı çocuğu ol, kaşın, darmadağın yağlı saçlarınla
bedenini ve tenini asalak olan bütün bitlere karşı topyekün hazırla
genzine biraz daha tinel çek, yatır kaşlarını
deprem olmuş, milenyum olmuş, İstanbul eğleniyormuş
geç bir kalem söv anasına.

biraz da güneye in, daha biraz güneşe yakın
mezralarda kurumuş toprakları göz pınarlarınla yıka
bir yanık türkü ol, büyü, düş sevdaların arkasına
bir adam sevdiği farzet, ya da bir kadın
yahut uyuz bir sokak köpeği
onlar seni hiç farketmeseler dahi
sevdalar kadar, nefretlerde kayıtlıdır bu diyarlara
her gün yeni bir hayat bul, fütursuzca yaşa
yalın ol bazen, süslen kimi zamansa
bir fransız kadar kibar düşün
bir italyan kadar çenesiz ve sinirli
bir ingiliz gibi desiseli
bir türk kadar delimtrak ol
bu gecede ayıcıklı pijamalarından sıyrıl, yorgansız yat mesela
sevmediklerini yanına çağır, sevdiklerin nasıl olsa yanında
otur bir mektup yaz, kimliksiz ve adressiz
koy bir şişenin içine, at denize, balıkları kandırmacasına
katil balinalar varmış sularda, takma kafana
bir gece dellen, git kuaföre, sıfıra vurdur saçlarını
aşırı bir makyaj yap, geç elalemin karşısına
pejmürde, serseri veya palyonço desinler sana
“ aptallar tekdüze yaşar güzelim ” bunu sakın unutma
sen şairsin Elifim, yüzde yüz eminim buna..