Kırdım o güzel kalbini,ayrılığın kahrıyla
Affett beni sevdiğim ,günahların affola
Unutamam aşkını,ne de güzel gözlerini
Yakıştı sevdamıza böyle güzel bir veda
Özgürsün sevdiğim gökte ki turnalar kadar
Unutamaz kalbin beni uçsan Fizan’a kadar
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
"Aşk", "Işk" kökünden türetilen bir kelime olup, mana olarak da sevenin sevdiği kişiyi severken- tıpkı sarmaşığın kendisine payandalık yapan fedakar ağaçlara yaptığı gibi- severken boğup öldürmesi demektir.
"Sevda", yeni dilde ve lisan-ı tıp'ta, adına "Melankoli" denilen çok tehlikeli bir akıl ve ruh hastalığının eski dildeki adıdır ki, daha ziyade "Kara sevda" diye tesmiye edilir.
Hayırlı, meşru, fıtri, makul ve baki muhabbetler dilerim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta