Fıtratı Bozmak Şiiri - Mehmet Fatih Kahr ...

Ruhum gibi uçabilsem yüksekten,
Yuvarlansam pamuk gibi, tümsekten.

Dayanır mıydı bana hiçbir mâni?
Kaderimi çizmişse eşsiz Sâni’? ! .

Vekil tuttum yaratanı kendime,
Coştum, taştım, sığmadım ki, bendime.

Sen neylersen, güzel eylersin Rabbim,
Derdime devâ sende, Hak tabibim! ..

Hakkı bilip tavsiye etmek borcum,
Doğruysa, burçlardan hangisi burcum?

Fıtratım karakterime yansıyor,
Nefis, oyalayıp zaman asıyor...

Doğan, İslam’la doğardı mukadder,
Nefis, şeytan ve sorunlar hep kader...

Fıtratı korumak omuzda dağdır,
Dünya, fıtrat bozanlara bir bağdır...

Hormonlaşmış tabiat içre hayat,
Bastığımız yerden geçiyor fay hat...

Sabır, kitaplarda erişilmez hal,
Küfürlü dil, doğruya gelince lal...

Zaten gidilecek hiç köy kalmadı,
Doğrular dünyadan murat almadı...

Kimseye de kalacağı yoktu ya!
Burada binitlisi orda yaya! ..