Fısıltı Şiiri - Damar Adam Serdar İnce

Gözlerime gün doğmuyor..
Acı veriyor sensiz geceler..
Kaç günüm geceye döndü,
kaç geceyi sabaha gömdüm,
inan ki bilmiyorum..
Yıldızlar söndü gözlerimde...
Sanki güneş düştü gökyüzünden..
Ve ben yine darmadağın bir halde,
kaybolup gidiyorum karanlığın içinde..
Bir elimde kağıt, bir elimde kalem..
Nerden nasıl başlasam,
ne yazsam diye düşünürken dün gece,
bir hayal belirdi inceden..
Karanlığım dağıldı o an..
Geceme gün doğdu seni görünce.
Yüzünde tatlı bir tebessüm..
Ellerinle silerken göz yaşlarımı,
dudağında o büyülü fısıltı..
Ağlama dedin, Ağlama..
Geldim işte burdayım..
Sustur gözlerini,
sus ağlama...

Elimde değil seviyorum..
özlüyorum seni;
gözlerini, gülüşünü, sesini...
Kulağımda çınlıyor verdiğin sözler..
İçimden çıkmıyor
kaçamak buluştuğumuz akşamlar..
Gün batımları şahitti bize..
Yağmurlu akşamlar, ayaz geceler..
Hepsi geride kaldı,
her şey masal gibi şimdi..
Bir bilsen çektim çileyi..
Bir görsen halimi;
bir dokunsan göz yaşlarıma..
Kimbilir; işte o vakit her şeyi unutur,
yeniden doğardım belkide...
Biliyorum sevğili,
sen hiç gelmeyeceksin..
Bile bile bekliyorum işte..
Belki bir sabah, belki bir gece..
Belki gün doğumu, belki gün batımı..
Eskiyen, ama içimde
hiç eskimeyen o güzel günler..
İşte bunlardan birinde..
Duyarsan bir gün öldüğümü,
sen sakın üzülme çektim çileye..
Bir anlık boşluk,
bir yudum hayal benimkisi..

Herşeyi denedim..,
Ağladım, sızladım..
Herkez'den kaçar gibi uzaklaştım..
Kimseyi görmedim,
kimseyle konuşmadım..
Yalnızlığa attım kendimi..
Her şeyi gördüm,
herşeyi yaşadım senden sonra..
Yinede,
ama yinede unutamadım..
Yıllar geçti sensizim..
Nasılsın diye soranım olmadı..
Kimsesiz çocuklar gibiyim..
Elimden tutanım yok..
Gecemi, gündüzümü bilemez oldum..
Her şeyim darmadağın..
Bazen anlamsız bir huzurla
uyanıyorum sabahları,
bazende uykularım bölünüyor..
Affet beni çocukluğum..
Affet beni ilk göz ağrım
Affet beni hayalim..
Ben seni her gün bir damla
daha seveyim derken,
hergün biraz daha kaybettim..

İçimde bir anlam veremediğim
bir durgunluk var..
Yüreğimde yangınlar,
sol yanımda ağrı..
Kahrediyorum bazen,
isyan ediyorum sensizliğe..
Derin bir boşluğa düştüm sanki..
Sonu gelmeyen
uçurumlar çekiyor beni..
Düşmek istiyorum, ama düşemiyorum.
Yani gittiğin günden sonra,
kimliğimi bulamadım bir daha..
Biliyorum..
Az önce nasıl geldiysen,
öyle kaybolup gideceksin gözlerimden..
Ve senden arda kalan ben,
yine aynı ben..
Hiç değişmeyecek,
hep bildiğin gibi..
Şebepsiz düşüncelere dalıp giden..
Kalemle değil,
yüreğiyle şiirler yazan ben..
Dedim ya..
Sen sakın üzülme..
Ağlama..
Bir gün senden önce ölürsem eğer;
dünya döndükce okunacak,
şiirler bırakıyorum sana..
Yüreğimden,
kalbine emanet..

Şair : Serdar İnce (Damar Adam)