Fısıldanan Şiiri - Sadık Korç

Sabah,
Henüz gözlerini aralamadan gökyüzü,
Bir boşluk uyandı içimde
Sesi yitik,
Kendinden bihaber.

Yastığımın kenarında kırık düşler,
Perdenin arasından sızan gri bir ışık…
Ne bir kuş sesi
Ne bir rüya kalıntısı,
Sadece içimde
Sessizliğin o tok sesi.

Her hüzün böyle mi başlar?
Zaman,
Paslı bir çiviyi çevirir gibi döner damarlarımda.
İnce ince sızar geçmişin yankısı,
Nereye gideceğini bilmeyen
Bir nehir gibi.

Sonra bir acı gelir,
Kapı çalmaz,
Eşiği geçerken ne ayak sesi duyarsın,
Ne de gölgesi düşer duvarına.
Sadece gelir,
Ve yerleşir vücuduna
Yorgun bir misafir gibi.

Kimi zaman umut kılığına girer,
Kimi zaman bir fırtınaya…
Kara bulutlar çökmeden önce
Denizin üstünden bir ışık gelir,
Bilirim.
Bizim ülkeye yaklaşıyordur hüzün.

Evin,
Hiç ısınmayan bir köşesine siner,
Kırık lambanın altında
Küçük bir çocuğun gözlerinde
Umuda benzeyen bir parıltı olur,
Ama bilirsin: O çocuk bir gün büyür
Ve o parıltı, senin göğsünde küle dönüşür.

Devran, nereye yönelir?
Kim bilir, bir ud sesi,
Bir telin can çekişmesi gibi
Arka planda ağlar.

Yazmaya kalksam,
Parmaklarım titrer.
Yaşlı bir adamın
İlk defa kalem tuttuğu gün gibi.
Paylaşamam duyguyu.
Kelime kurur dilimde,
Yazı kaçar ellerimden.

Hep mi böyle?
Hep mi aynı döngü?
Bir adım atsam
Ardımda bir seven eksilir,
Bir adım daha
Bir dost unutur.

Ve devran döner,
Kimisi dua ile,
Kimisi sessizce izleyerek
Seçer kendi kıyametini.

Kabullenmek zordur,
Mutluluğa ulaşmaya çalışan insana,
Çünkü o,
Hüznü bir çıkış değil,
Bir ev belledi.

Ama unutma: mutluluk,
Hüznün küllerinden doğan
ikinci bir doğumdur.
Sakin ol, bir duyguya tutsak etme ömrünü
Ne seksen yıl, ne bir ömür yeter,
Karanlıkta kalmaya.

Sürükleme bedenini
Çatlamış taşların arasına,
Düşün: hüküm senin elinde.
Kendi içinde verdiğin kararla
Ya özgür kalırsın,
Ya da kendi celladın olursun.

Çünkü neler var neler bu dünyada
Güzellikler,
Uçurum kenarlarında bile açan
Çiçekler var.
Ama sen,
Kapalı kapılar ardında
Kendi ışığını öldürürsen,
Ne farkı kalır bir cinayetten?

İçinde var:
Kan, vahşet, kin,
Ama sakin kal, düşün.

Bir düşünceyle
Bir hayalle
Bırak hüznünü.
Ver turnalara,
Gönder rüzgârla.
Eksilirsin biraz belki,
Ama kalan
Gerçekten sana kalır.