Fırtınaya Direnen Çocuklar

Yoktu okul servisimiz
Ne de bir yolumuz
Yürürdük kilometrelerce
Kışın tam bir çile
Kar fırtınası günün sürprizi
Daldı aniden içimize
Savrulduk her yere
Seslenmek ne mümkün
Boğuluyorduk
Sürünüp toplandık
Kenetledik kolları
Tokuşturduk kafaları
Sekiz kişilik kümeye
Kurduk yaşam halkası
Soluyorduk hep birlikte
Aynı havayı aynı duyguyu
Zorlandı nefesler
Tükendi takatler
Biraz oksijen gerek
Tepeden açtık aralık
Yenilendi nefesler
Bekliyorduk
Son kalkan el müjdeli
Savuşturmuştuk fırtınayı
Hep birlikte devirdik
Üzerimize çöken onca karı
Yollandık evlerimize
Fırtına canavarını deviren
Birer pehlivan gibi