Fırtınanı sessizlik
Dışarıdan sakin görünsem de
İçimde fırtınalar kopuyor, savruluyorum,
Sessizliğime aldanma sakın,
Arşa yükselmiş çığlıklarım var, duyulmuyor.
Bakmayın derli toplu durduğuma,
Kırık dökük yanlarım var görünmeyen,
Kalbimde onarılmaz izler bırakanlar,
Gözlerime bak, sessizliği çözemezsin, bilirim.
Biliyorum, sustukça daha çok büyüyor içimde,
Her sessizlik bir başka yara, bir başka yıkım,
Ama ben, yine de düşmem asla,
Bu fırtınalar da diner bir gün, dayanırım.
Yüzümde gülümseme, içimde kavga,
Sessiz çığlıklarımla direndim bugüne,
Bir yanım her daim güçlü duracak,
Ama bil ki, içimde kopan tufanlar var hâlâ.
Ne sessizliğim aldatır seni, ne de suskunluğum,
Sadece ben, hep bir savaş verdim içimde,
Savrulsam da duruyorum dimdik hâlâ,
Beni güçlü sanmayın, derinlerde kanayan yaralar var...
Kayıt Tarihi : 30.9.2024 16:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)