Fırtınalı Denizim Şiiri - Ahmet Tığlı

Gece susmuş gözlerinde emiyor yıldızları
Güneş ayın sırtından dolanıyor
Göğsünde mehtabın tonlarca ağırlığı
Sevda biriktiriyor yaz akşamlarına
Yağmurun nefesini tuttuğu
Kurak mevsimler gibi yüreğim
Karanlık kuytularda senin uçurumların
Yakamozlarına vuran bulanık dalgaların
Bir gemi geçiyor göğsümün üstünden
Batık şehirler gibi ufukta kaybolan
Mor halkalar bırakan gözlerimin altında
Umutlarımı karartıyor...
Bilirim; yüreğin zalim saatlere direniyor
İçinde bir yaşamı sürdürebilmek için
Yel değirmenlerine saldıran donkişot kararlılığında
Tükenmez sevdalar taşıyor
Terazinin bir kefesi özlem yüklüdür
Bir kefesi kapanmaz mesafeler
Çözülmeyen iki denklemiz dünyamızda
Hayallerimizle sürükleniyor sevdamız
Ben senin ellerinde yakaladım kaderi
Fırtınalı denizde bir gemi gibiyiz
Yelkenlerimizi şişiren fırtınalarla beraberiz
Aşkımızın çizdiği denizlerde yılmadan
Yolumuzu aydınlatan güneşimizleyiz
Kâbus karanlıklara aldırmadan
Yakamozların tükenmeyen ışığıylayız
Sen gecenin koynundan ulaşırsın bana
Her saniyede yanan mum aydınlığında
Sönmeyen yıldız gibidir aşkımız
Evrenin mavi uçurumlarında...

Ahmet TIĞLI 13.8.2008 (Sevgi Merdivenleri)