Kafesteki kuş misali seninde hayatın
İçinde çağlayan yaşama sevinci
Tutunuşun hayata
Seyircisiyiz
Yaratırken eşit yaratmamış mı mevlam
Neden kibirlenir ki bazı kulları
Tapar olmuş insanlar dünya nimetlerine
Yok ki kefenin cebi bu açgözlülük niye?
Uzadıkça uzayan saatler
Doğmayan güneş
Yalnız kalan gölge
Gitmemek için ısrar eden adımlar
Çözülüyoruz buz kütlesi gibi yavaş, yavaş
Hissetmeden belki hissedemeden
Ne yapsak nafile, dönemeyiz bir daha geriye
Ayrıştıramazlarken bizi
Açıldığında dudaklar
Sarmakta etrafı çirkli kokular
Çürük dişin oyuğuna saklanmış sevdalar
Neştersiz yer almakta her ağızda
Çiy düşmüş yüreklere
Coşuyor
İçindeki deli tayı durdurmak imkansız
Alabildiğine coşkulu
Koşuyor uçsuz bucaksız
Ne istediğini bilmeden, hedef seçmeden
Bayraklar yarıya indirilmiş
Beklerken kuytu karanlıkta aydınlığı
Asılı kalır eller
Bulutların arasında ararken güneşli günleri
Ayrılık vakti geldi gülüm
Hazan sardı her yanı
Göçebe kuşlar gibi
Gitmeliyim gülüm
Avunurken yalnızlık pervanesinde
Buldum kendimi
Gözlerinin kafesinde
Öyle zor ki hasretin
Efkarın yansımış denize bulut
Ne vardı hüzünlenecek bu kadar
Evreni boğacak yasa
Hey güneş



Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!