Gençliğimi geri ver
Geri ver n’olur Tanrım
Bomboş sokaklarda, yine yalnız dolaşayım
Bomboş hayallerle dolu;
ümitsiz,
Yapayalnız,
Ölmeyecek adam değilim artık
Ölmeliyim
Fakat bir sonbahar mevsiminde
Sarı sarı yaprakların döküldüğünü görmeliyim
Yürümeliyim bomboş sokaklarda
Son bir kez oturmalıyım deniz kenarında
Kardan bir adam yapsam,
Yürür mü?
Kim boyattı gökyüzünü maviye
Ağaçları yeşile? ...
Kediler neden havlamaz,
Kuşlar neden konuşmaz?
Uzak bir mahallenin arka sokaklarında
Yapayalnız bir otel odasında
Hayallerim sıralanır bir bir;
Hatıraların silik son sayfalarında.
Bir saat sesi beynimi kemirir;
Yağmur taneciklerinin yorgun akşamlarında
Dokunuyorum,
Dokunuyorum bomboş Hayallerime…
Çiziyorum,
Çiziyorum ümitlerimi gökyüzüne…
Seni görüyorum
Seni görüyorum ama
Üzülme gönül! ben avuturum seni
Yalnız kaldığında ben yok muydum yanında
En büyük dediğin aşkların da yok şimdi
Benden başka kim avutur artık seni...
Yalnızlığa alışmalı, yalnızlığa gönül!
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!