Fırat Çandır Şiirleri - Şair Fırat Çandır

Berrak ve dingin bir suyun içinde
Küçük mavi çakıl taşları gibi gözlerin
Yüzün değmiş sanki o şeffaf sulara
Sen göz kırptıkça dalgalanıyor yüzün
Dalgalanıyor gözlerin ve yüreğin...

Cılız ve savunmasız bir çığlık gibi
Hüzünlü ve ezgisiz bir şarkı çalar
Acılar fışkırır bastığım yerlerden
Ayakizlerim kaderimle çarpışır
Ve kanar ve yanar yarınlarım...

Gücüm yok seni unutmaya
Cesaretim yok yalnız kalmaya
Kolaysa becerebilirsen sen
Sen yalnız kalsana hadi
Hadi beni aramasana
Sen unutsana kolaysa

Hiç bu kadar ağır çınlamadı kulaklarım
Bu kadar çökmedi omuzlarımdaki yük
Acıtmadı bugüne kadar yüreğimin nasırı
Gözlerim ağlamadı kuruyana kadar yaş
Hani seviyordun işte sende el oldun şimdi...

Soldu ruhumun gülü bülbülü
Artık dünyam boş ve karanlık
Bedenim dar geliyor ruhuma
Döner diyorlar bekle birgün
Güvenmiyorum ben şansıma...

Gölgenin ensesine söylüyorum
Yüzünün cephesine söyleyemediklerimi
Hatırlar mısın son görüşmemizi
Yüzün önüne eğilmiş sesin korkak
Dilin sürçerek biraz da zorla söylemişti
“Kusura bakma bu aşk bitti”

Güneş oldunda sıcacık
Hergün yeniden battın mı
Sabahları tekrar canlanıp
Akşamına öldürüldün mü
Renk renk açıp çiçek gibi
Hoyratça solduruldun mu

Benim silahımdır besteler
Kurşunlarımsa notalar
Lojistik destekte duygular
Yardım ve yataklıktan aranıyor
Sorgulanmak üzere evet
Suçludur ellerim ve dilim...

Bir sevgi bulmacasında
Kare kare bölünmüş canım
Yandığı kadar yanıyor zaten
Soldan sağa üç harfti işkence...

Ben seni anlayamadım

Her yüzünü okşayan saçını dağıtan rüzgar
Tenine dokunan içini titreten yağmur damlası
Gözünü kamaştıran yüreğini ısıtan güneş
Hepsi benden bir iz bir haber taşır...

Her yürüdüğün yolun her arşını her adımı