Fırat Şiiri - Hüseyin Muşmal

Fırat
Kahpece vuruldun ey koca Fırat,
Seni kaldırmayan kollar utansın.
Cennetine yol verdi, o ince Sırat,
Sana açılmayan yollar utansın.

Bildiğin doğrudan dönmedin geri,
Boşuna dökmedin, sen bunca teri,
Bu koca ülkünün şehit neferi,
Seni yaşamayan yıllar utansın.

Ah edip inlemedin bir kere bile,
Ülkünün yolunda çektiğin çile,
Vallahi dolaştın sen elden ele,
Seni taşımayan sallar utansın.

Bilirim çok sağlam temelin vardı,
Vatana yâr olmak emelin vardı,
Senin de gül gibi cemalin vardı,
Karalar sarmayan, allar utansın.

Eşref’im bu yolda gülmek de vaki,
Kahpe kurşunlarla ölmek de vaki,
Bilirsin bu vatan ebedi baki,
Bunu anlamayan kullar utansın.