Gazzevi Serenad Şiiri - Emin Çelikli

Hatırla! sen kadim bir orman iken
Ben çığlık çığlığa orman kuşuydum
Servin,meşen,ıhlamurun yanarken,
Kor’a kesen bir geyiğin başıydım..
…………

geceyi aralayıp el yordamıyla..
buradayım desem..işte burada..!
hangi şeklin iz düşümü yaftamız olur? ..
hangi tümsek geçirir bizi gözlerinden,
hangi yeşil olmayan...
ve hangi renk oynatır kuklalarını bize benzemek için..?
hangi..? ...

kalemdir biter,
silgidir tükenir..
sabaha uzak bir sayfadan
gelip gelip kemiğe dayanmış sızılar eser...
omurgamdan kar yağar abla! anlıyor musun? ...
ve bir intihar bahçesinde gelir gider sesim
gider gelir...
de acının budağına aşlanmış olur..

senin yüreğinde
benim yüreğimde
ve yüreği olmayan nicesinin ihtimal bir yerlerinde
karanfil kurur,çiğdemler ölür..

Yakubun gömleği kan tutmuyor desem..
ütüsüz kırışık desem..
ya da yakup en azılı tanklarda palet kaldı ey!
ey benim mor bir sarsıntıyla geceye dağılan baldıran nefesim ey!
en müsemma payesi tevratda olmayanın..

ablaa..!
“İçim göçer mi bir duvara ağlamayı denesem..”

Ablaa…!
“yine sarar mıydın yaralarımı
Vurulmuş geyik gibi sana devrilsem”