Filistin Şiiri - Faik Kumru

ulaşamadığımız içimizdeki yara
verilmeyen hesâbı yüzümüzdeki kara

ah gariplerin yurdu ah kimsesiz Filistin
bu acı hengâmede ağlıyor Selâhaddin
sağır dilsiz kesilmiş şu devrin zâlimleri
göz de gönül de âmâ görmez mezâlimleri
kimi paraya tapmış kimi sapkın nefsine
mazlûmun eti düşer altından sinisine
yüreğim seninledir lâkin gücüm yetmiyor
iki kelâm etmeye tutuk dilim gitmiyor
anlı şanlı yiğitler yola revan olacak
edenler ettiğiyle belâsını bulacak

her karış toprağına al kanlar dökülmekte
çâresiz annelerin yüreği sökülmekte
her yerden duyulmakta çocuk hıçkırıkları
kutsî el okşamakta bu kalbi kırıkları
ağyar kardeş misâli yardım eli oluyor
âciz başlar secdede her gün deli oluyor
çalınacak kapı yok tutunacak dal kırık
yeri göğü inletir göz önündeki açlık
mazlûmlar zâlimlerden öçlerini alacak
bu ibretlik hâdise târihe ders kalacak

dilsiz şeytan bilmeyin azgın dilli şeytanı
lâl olmuş dilleriyle boğduruyor aslanı
zihinleri körelten insanları aldatan
münâfığın eliyle hakîkate taş atan
harâmîler çevirmiş yetimin etrâfını
herkes belli etmiştir hakîkî tarafını
ne yana dönsem feryat kulağı sağır eder
diğergâm yüreklere şeleği ağır eder
bilenler diyemedi cümle âlem bilecek
asılsız mâlûmâtı temelinden silecek

sâhipsiz memleketin tâlihsiz kaderini
musalla taşında yatan en son neferini
efkârımla dertleşip ağlasam hüngür hüngür
isim isim yâdedip âleme haykırsam hür
berhevâ edilmiştir koskoca mâzî yekûn
diller var ki kilitli beşer büsbütün sükûn
gerçek sahte muhtelif ayrılmış elmas kömür
hırs uğruna yıkılmış yük altında her ömür
gül bahçesi târûmar gül dalında solacak
içi buruk gâribin bağrına dert dolacak

üst katı şen kahkaha mükellef bir ziyâfet
alt tarafı gözyaşı cemi cümlede âfet
dermansız mücâdele iki göz iki çeşme
mazlûmun boğazında demir ökçeli çizme
iğdiş edilmiş nesil kesilmiş bereketi
nâmus pâyimâl artık bozulmuş bekâreti
doğan güneş batıyor yarasalar çıkıyor
çelik çomak üstüne mermisini sıkıyor
kapıları tutulmuş kim haberi salacak
vâdeden tam saati fecir vakti çalacak

devir insan pazarı öğütücü değirmen
her dişli çığlık sesi işitir mi egemen
güçsüze sille tokat dirsek atılır hemen
bir gayb eli uzanır devran döner ânîden
değişmez mi şu âlem değişmez mi şu dünya
kâbus misâli rüyâ sahnelenen distopya
bu düzenin kirini acep kim arıtacak
gözyaşını dindirip irini kurutacak
necâset kaynağının sînesini delecek
çıfıtı devirecek yeni bir çağ gelecek

kutsîlerin mekânı nebîlerin toprağı
peygamber ağacının yeşil dalı yaprağı
kim kırıyor dalını kim söküyor kökünü
kapatmış sınırları esir etmiş halkını
Yahûdî tılsımıyla dünyâyı uyutacak
mazlûmu unutanı Allah da unutacak
emri bil maruf nehyi anil münker tek maya
bu mekânın sâkini muştu bekler enbiyâ
insanlık dirilecek kötülükler ölecek
zâlimi ağlayacak mazlûmu da gülecek