sen, ben, ikimiz.. yekpare
denizleriz.. dağlarız
sevgi bizim adımız
sevgidir muradımız
aynı gözde güler
aynı kirpikte ağlarız
dokunsalar ağlayacaktın gülnihal
en ıssız köşesinde sokağın,
lav püskürtüyorken içindeki volkanlar
sütliman görünüyordu herşey
bomboş bakan gözlere..
ellerin titriyordu
bir şubat sabahına uyandığında
ben yokum...yok oluyorum
yalnız adını bildiğin
uzak bir yerde
daha söyleyemeden son sözümü
üşüyen ellerimi ısıtmak için
Bu ne avaz, ne bu feryat, zorun ne bülbül
Kara toprak üzerinde gülden gayrı çiçek mi yoktur
bir sen misin, senden beter düştüm nare bülbülüm
sen şükret beni gör de.. içim dışım yare bülbülüm
gülde hareye sen esir oldun, gözde kareye ben
sana gonca gül, bana canan.. tek çare bülbülüm
yıllar geçer..yıllar gider
ve sen gülnihal..
kaç yıl geçtiğini bilmeden..
aldırış etmeden
zamanın alıp götürdüklerine..
dünün tekrarı gibi
ne sensiz, ne seninle geçmiyor günler
perde-i ah'tan sesi dinle.. yaslı düğünler
figanımda heceler, dilden kaçıyor
her feryat yeni bir yara açıyor
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!