Fidanlar Şiiri - Zeki Tüyen

buzlu çiviler üzerinde yürümek gibidir
umutları taşımak yarınlara nedense
ve gülümsemek özünden özgürce
kurşun gibi ağırdır gözlerinde gecenin
ve acılar buğulu camları gibi gökyüzünün
yorgun bir derinliği yansıtır da kimbilir
ya da bir güvercinin sürgündeki tedirginliği gibi
yankılanır boy aynasında şafağın
ve düşler soğutur toprağın türküsünü
dağlarsa yol vermez özgürlüğün gölgesine
yalınlaşır birden yüreklerin ıssızlığı
bir şömine sıcaklığı kıvılcım saçan bakışlarda
acem mülkü bir kervan gibi katarlar önlerine yolları
ve nice fidanlar yetişir ellerinde zamanın
sonra susuz bırakırlar, kırıp dökerler onları

istanbul; 3.06.2012