Fidanım Şiiri - Saliha Öcal

Hani;
Bir fidan verilir ya elimize körpece,
Alırız parmaklarımıza naifçe evirip çevirip,
Ekmeli nazenini verimli bir toprağa,
Merak edilir ne çıkar karşımıza?
Ama bilmeli emek,ekmek vermeli;
Sonra eşeleriz toprağı,parçalarız irilerini;
Açarız ortasını, dikeriz fidanı;
Dökeriz etrafına gübresini,
Damıtırız suyunu inceden inceye,
Güneşte görmeli ,almalı vitamini;
Bakarız ki yeşillendi yapraklar,
Dallandı budaklandı elimizdeki fidan,
Taktı takıştırdı renkli çiçeklerle,
Bir de meyve verdi leziz mi leziz,
Alırız emeğimizin bedelini bir bir;
Yetinmez her sene yemiş verir bize,
Gördünüz mü bir fidanın verdiği nimeti?
Kulağa küpe etmeli sitemden önce,
Bakarsam nimet,bakmazsam kuru dal;
Her ne olursa olsun geri durma emekten,
Böyle emek verdim,elimdeki sen fidanına;
Şimdi gölgesindeyim yaprak esintisiyle,
Gözlerinden,sözlerinden dökülüyor meyveler...

Edremit/Van.