Fibula Şiiri - Ahmet Günbaş

I.

Bir tasın çınıltısı taşçıl sarnıcta
kamaştırır tarihini bre şair
kavruk duyarlığınla kıvranırken

Derin Frig vadisine gizlenmişse zaman
yitik sözcükleri bulup çıkarmaya
upuzun kulakları olmalı insanın
Sesçil toprağından seken her fısıltıya
kulak kabartmalı biteviye

Ancak kulakkanat bir yaratık
alnının teriyle süzülür höyüğünden
sürükleyip ardından arkaik bir yağmuru
Midaslı söylencelerin ipiyle
rüzgârın gönderine çeker dupduru

II.

Eski bir kente geldiğim doğru
Demem o ki okunmayan kitaplar gibi
gidilmeyen kentler de yenidir

Bir dizeyle iğneleyip iki yakasını
Porsuk’un göğsünü pullayan imgelerle
ballı şarap tadında aşklara bandı mı
kucağında lüle saçlı sevgilinin
tiril tiril hafiflermiş konuğu

Gördüm ve zilzurna yaşadım bunu

Siz ey ateşböcekleriyle harlanan
gecenin çılgın dipsomanları
Rahmi, Erol, Olcay, Necmi, Şakir!

Demirden düdükleri de olsa ayrılığın
Bir kent en güzel şiirle eskitilir

Eskişehir, Kasım-2006