Yollar boran kış oldu,gönlüm yolcu
Bağrım üşüdü, yolda vardı kolcu
Sineme yazdılar solcudur solcu
Tez geleyim dedim geme dediler
Yollar üşümüş, üstü buz bağlamış
Geldi cemali, göründü gönüle,
Gönül neden? ahvalini sormadın.
Şekli değerdi,cihanı ömüre,
Açtı kalbin, mukayyet olamadın.
*
İçtin, sevgi şerbetini anında,
Duydu denizin anasının dörtlüklerini adam..
Gözyaşlarından pınar oluştu dut ağacının altından çıkan.
Kendi oturacağı kadar bir sal yapmaya koyuldu.
Gece oldu dinlendi,
Gün ışıdı yeniden sal yapmaya koyuldu.
Baba şahinler dal taşıdılar eğri olmayan.
Adam uzandı yeşil yosundan yatağa,
Gözleri deniz atlarına ilişti.
Hareketlenmişlerdi.
Dediler adama denizlerimizin anası geliyor.
Adam kalktı ve topladı kendini.
Oturdu öylece.
Dudak boyasıdır sürdükleri,
Aşkı anlatım için.
Bayanların,kızların...
Nasılda kıpkırmızı degilmi?
Güzel de kapatır,
Yalnızlığın çatlaklaklarını..
Bahar gönüllü aldı sazı verdi eline adamın...
Aldı dünyayı eline adam teller üstünde gezinen.....
Tellerine dokundu...
Vadilerden gelen bir çığlıktı ses,
Yanklılanan....
Ve bir türkü çaldı bilinmeyen,duyulmayan...
Gördü kendini,
Dedi mani ile...
Işığımın turabı oldun gari,
Giyerim üzerim ol sari,sari,
Vehmimde o benim canımın yâri,
***Dokundum mızrabı sazım teline***
Dokundu yüreğe telin nağmesi
Hoyratmış mızrap meğer ben bilmedim
Yakarmış yürek cananı sevmesi
Eyvallah dedi yola koyuldu.
Hem yürüdü, hem yâr yâr dedi inledi,
Gece olana kadar.
Gece oldu.
İçi titredi saz teli gibi.
Ses verdi içi.
Yoruldu gözleri bakmaktan.
Kaldı oracıkta.
Derin uykuya daldı.
Düşündü ölmek nasıldı.
Aslında kendisinden uzaklaşan gönülde ölmüştü.
Bence ölmek buydu dedi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!