Feyzullah Çınar Şiiri - Özcan Kurt

Duvarı nem insanı gam yıkar derler,
Bir toplumu içten içe çökerten de
bilgisizlik ve sevgisizliktir..

İlişkileri yavaş yavaş bitiren ise ilgisizlliktir.
İnsanın değeri, yaşarken bilinmeli,
Bazı İnsan bu yüzden yaşarken ölür.
Kimi insan öldükten sonra da yaşar.
Bu herkese nasip olmaz.

Lakin insan yaşar iken de taktir edilmeli,

(Burda sanki rahmetli ozanın ruhu yanıma geldi oturdu haklısın der gibi hele şunları da EKLE ÖZCAN OĞLUM..)

"O yıllarda bir Feyzullah ÇINAR vardı kul deyu..
Zalimlerin elinde mi öl deyu.?
Dost beni çağırmış gel deyu..
Gideceğim ama yol bozuk bozuk.. "

Erimez bu yıl dağların karı erimez,
Mert olanın namarde boynu eğilmez, Zamane ki kurt kiim kuzu bilinmez,
Diyeceğim ama kul bozuk bozuk..

Dem vurdukca birlikten düzen bozuldu,
Doğunca alnımıza kara yazı yazıldı,
Yaşadık bir ömür boyu derin kazındı,
Sileceğim ama hal bozuk bozuk..

Özvecan ÇINAR ozandan gülü derledi,
Çok şey vardı sustu, pek azı söyledi,
Bıraktı bir kısmını sona eyledi
Çalacağım ama tel bozuk bozuk..

İşte böyle canlar..
Hayat kimine kolay kimine zordur.
Garipler için yaşamak hep zor olmuştur.

Lakin denir ki "İYİLERİN GÖZLE GÖRÜLMEZ ORDULARI VARDIR."

Ozanımız da gariplere ve İYİLERE adadı kendini,
NİTEKİM bir garip yaşadı ve yine erkence ve garipce ayrıldı aramızdan ruhu şadolsun. .

BİR OZAN GEÇTİ

Bir emekci ozan ayrılıp gitti,
Genç yaşta vuslat şerbeti içti,
Çınar'dan bir yeşil yaprak düştü,
Allah'ın Feyz alanı, bir abdal geçti..

Küllenmiş ocakta ateşi deşti
Üç makamda oldu eridi pişti,
Güz ayında kader fidanı biçti,
Aydınlığın yaranı, bir abdal geçti.

Irmaklar gibi ol can çağladı coştu,
Bozuk yolda durmadı sultana koştu,
Gazeli bol parkta bir garip yolcu,
Terketti katarı, bir abdal geçti.

Dilerim Muhammed'e olasın yoldaş,
Ali ve Hüseyin'e Selman arkadaş,
O bizden biri halk, sade vatandaş
Olursa soranı, dünyadan bir Feyzullah ÇINAR geçti.

Öz. ve can