Fırtınadan önceki sessizlik çökmüştü o gece.
Eriyen kardan dökülen damlalar AŞK’a çarptıkça,
Yükselmeye başlamıştı tanımlayamadığım ses.
Zulmetmeye başlamıştı içten-içe kalbten-beyne
Asiydi çünkü damlalar AŞK’a
(Unutma ki ilk aşklar KİN ve NEFRET ten doğar)
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta