Bir köy çocuğudur o tozlu yollarda
Kazma kürek oyuncaktır yanında
Belki çoban belki çiftçi kaderde
Harmanda tarlada büyür garibim.
Ferman büyüklerde çocuk tarlada
Bülbül konmaz gül dalına dargın mı
Deniz durgun dalgalar hep yorgun mu
Bahar gelmez gariplere kırgın mı
Kıymet bilmez vefasızı sevdin mi
Bulutlar haykırır hava kararır
Mehmet şehit verdi Ağrı’da Van’da
İnsan hakları der Avrupa nerde
Yalnız Kıbrıs değil işte Bosna’da
Barış orda hazır Mehmet’im.
İçimizde çok hain var bilinmez
Ne tuhaftır şu köyümün milleti
Küskün dargın geçiriyor hayatı
Gösteriştir boşa harcar serveti
Ne tuhaftır şu köyümün milleti
Kitapları vardır! Rafta tozlanır
Bilir misiniz dedelerin sevincini
İçtiğim su, sıcacık güneş, gönlümde deniz
Laleler, sümbüller, daha neler neler
Göklerin maviliği, değil bunların hiçbiri
Evlatları severim her baba gibi…
Rabia on bir aylıktır, gözleri mavi
Yine sabah oldu mehtap beklerken
Maziye göz kırpıp yıldız kayarken
Kalbe ışık veren şimşek ararken
Bir ümit, bir hayat belki bulurum
Bu düşler olmasa insan yaşar mı?
Seven için güzel, çirkin fark etmez
Gerçek sevgilere zincir vurulmaz
Aşık olanların yaşı sorulmaz
Sevgiyi gönülden hissedebilsen…
Göz göze bakışıp, kalpte okunur
İstanbul gönlüme akan sel oldu
Sahra çöl olurken mutluluk doldu
Dalgalar sitemli sahile vurdu
Sensiz geçen her gün bir azap oldu
Sadakat yemini vermiştim sana
Gönülde Sevgiler bir bir yok oldu
Yazgıdır belki de yıprattın beni
Beni benden alıp sırdaş olmuştun
Tuzak kurdun bana zalim İstanbul
Nice şairlerin ilhamı sendin
Anımsarım çocukluğumu...
Enginlerine dalıp içli yaşlar döktüğüm,
Çıplak ayaklarımla bir koşu tutturduğum,
Tozlu yolları
Buram buram sevgi dolu komşularımı.
Birden
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!