Fevzi Durmuş Şiirleri - Şair Fevzi Durmuş

Bir yuvadır gönülde filizlenir,
Devletin temeli denen aile,
Birlik varsa umut ile yaşanır,
Devletin temeli denen aile

Bir sofrada ekmek bölünmelidir,

Dağında, yaylası, otlağında;
Hem yerdesin, hem göktesin.
Ardanuç’un sıcak kucağında
Hem yerdesin, hem göktesin.

Ulusa armağan etti,
Kurduğu Cumhuriyeti.
Mazlumlara umut yetti,
Kazandılar hürriyeti

Baba
Elif gel seninle sohbet edelim
Torunla ilgili sözüm var kızım
Titiz davranmanla nere gidelim
Çocuk bakımında yazım var kızım

Bin üç yüz otuz üç Konya-Çumra’da
Güne selam çaktı Babam İskender
Yüzü-gözü güldü bu ilk yavruda
Eve mutlu baktı Babam İskender
..

Dizelerindeki ben olaydım.
Gönlümü gönlüne saraydım,
Yine varamazdım hala sana,
Gecelerimi de yok sayaydım.

BİRAZ OLSAYDI

Niye halkımızdan ses seda gitti
Fikirler mi bitti, biraz olsaydı
Sesi çıkanlar da uykuya yattı
Uyanıp uykudan fikir dolsaydı

Gezersin otlağı sırtında çokan
Yanında Karabaş yoldaşın çoban
Önündeki sürün çimene akan
Kavalına üfler haldesin çoban

DAĞLAR

Kara duman sarmış çevren karanlık
Sisiyle, pusuyla oturan dağlar

Gönlümü sana verdim,
Başka gönül yok bende,
Gönlünü görmüyorum,