Fevkalâde Hüznün Akşamı Şiiri - Berdan Doğu

Fevkalâde bir yalnızlığın demindeyim
Sırtımda bir kaç bıçak yarası
Şakaklarımdan geçiyor bir lahzanın hüznü
Kavuşmuyor gömleğimin iki yakası
İçerimden dünyama sürgün yiyorum
Ruhumdaki pranga da neyin yasası?
Her gece aynı saatte hüküm giyiyorum

Aydınlık sokaklar parıldıyor gözümde
Burada mıydı serenadım? Kestiremiyorum
Dönüp dolaşıyorum gurbetimin içinde
Evvela geçtiğim caddelere erişemiyorum
Bağlıyorum bir ömrü kalemin ucuna
Aşkı yazdığım beyaz yapraklardan
Gönlü gülümseyen mecnunları göremiyorum

Bak kervancı! Diyorum kendi kendime
Dahi dâhi olsan meçhûle eremeyebilirsin
Sular köpürür sen dokunamazsın
Suyun yamaçında susuz ölebilirsin
Muhteşem bir girdap yakalar seni
Bütün şartlar lehine olsa bile
Şu yalnızlığın kalbini sökemeyebilirsin