11 yaşın çocukluğunu unutarak
kendi adeletsızliğinin
anlaşılmaz harflerini tanımakla
başladı okula
onun için
öğrenmek
seni aradım değişen tablolarda
beklemiyordun aşkımızı
benimkisi asla olmayacak bir istek
hep sınanan kınında duran
sense
kurumadın hala bu apansız takipten
sen ve ben
iki ray
Akşam treninin ezdiği
Binmişiz ayrı vagonlara
Tek ortak noktamız
Biletimiz
Acıklı nakarat
Şansın yoksa
Takla atma yok yere
Günün kavgası bu
Tüm acılar çıplak
Çığlık çığlığa bir senfoni
çocuktum
cenneti avuçlarımda
sımsıkı saklardım
büyüdüm
tokalaştıkça
elimden kayıp gitti
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!