Fesâne Şiiri - Dengi Naz

Gökte izler varmış allı yeşilli,
Sanki renkler havada asılı kalmış
Bir buluta kümelenmiş cisimsiz kuşlar,
Sağanak şakımalarından ruhum ıslanmış.
Ve, Us'um ruhumu kurutsun diye,
Kof bedenimi bir alazda ansızın yakmış.
Ve Böylece başlamış tekerrür işte,
İsa'dan evvel belki,
Belki de
O elma ağacı daha durmamışken ciceğe.

Hey Hat,

Beni hangi destan anlatsın bilmem
Hangi efsanede yücelsin adım.
Bezdi üstelik tarih de tekerrürden

Ki ben her tekerrürde,
Rüzgara yük olmuşum.

Beni rüzgâra değil,
Ateşi ağlatan pervanelere sorun.

Ben,
Kendi küllerimi
Onların kanadına
Serperek paylaştıran;

Ve ateşe,her düştüklerinde
Yine,
Tekrar,
Binlerce kez
Ve sonsuz kere
-küllerinden yanan- o hâme-ranım...