Feryat. Şiiri - Hüseyin Muşmal

Feryat
Her nerede olursa olsun,
Dünyanın herhangi bir yerinde,
Bir canlıya bir şey olduğunda,
Hayvana, ağaca, bitkiye, fark etmez benim için,
Yüreğime bir şey oturuyor, taş gibi…
Boğazım düğüm düğüm, sessizce ağlıyorum.
Sonra öfkeleniyorum kendi kendime,
Hayıflanmalarım durmuyor.
Hiçbir şey yapamamak, ama hiçbir şey!
Duadan başka hiçbir şey...
Öylesine dokunuyor ki,
Hiçbir işe yaramadığımı düşünmek de cabası.
Paranın da pulun da, makamın da ta öylesine diyorum,
Sonra derinden bir nefes alıp, gözümü kapatıp Yaradan'a sığınıyorum.
Olmuyor, yeniden aklıma geliyor,
Durmadan düşünüyorum işte,
Patileri yandı mı diyorum kedilerin, köpeklerin?
Yandı mı kanatları kuşların?
Tüyleri de yandı mı tavşanların?
Yandı mı yuvaları köstebeklerin?
Yandı mı söndürmeye gelenlerin elleri, yüzleri?
Uzaklara dalıp giden gözleri de yandı mı?
Kirpikleri de yandı mı?
Söyleyin, yandı mı yüreği, hayalleri yandı mı?
Cehennemi yaşamış ülkemde, ormanlarım yandı mı?
Yandı mı orman işçilerim?
Yandı, kor oldu ya!
Yandı benim ciğerlerim…
23 Temmuz 2025 tarihinde Eskişehir Sivrihisar Orman yangınlarında şehit olan orman işçilerimiz anısına yazılmıştır.