Feryad Şiiri - Şahin Kabakuş

Bir garip gardaşınam seslenirem ıraktan
Kendi kanımı içim, susuz kaldım kuraktan
Zulümdeyem, kandayam, kurtar meni Irak’tan! ...
Gardaşım, gönüldaşım, dinle meni duy meni…

Yurdumdan apardılar yetim yetim dolaştım,
Yolumda gider iken zalimlere dalaştım,
Şimdi men hayatımın hıtamına ulaştım;
Aşina yok ağlasın, aman meni oy meni…

Anam, atam, efradım cümlemizde bin yare…
Yiğidem de, elimden bir şey gelmir ne çare.
Alnımdan vurulmuşam güpegündüz, biçare;
Gel zalime bırakma ellerinle soy meni…

Zulüme boyun eğdim, küfüre el bağladım,
Acı geldi bu halim, kan kustum kan ağladım…
Üreğimi kor değil zından ile dağladım;
Şavkından mahrum etti ulduz meni, ay meni…

Menim bahtım karaymış, güneşi neylemişem!
Vallahi bilmirem ki ne kusur eylemişem? …
İhanet mi etmişem, kem söz mü söylemişem? ...
Naçar düştüm âlemde, üreğine koy meni…

Atık gücüm kalmadı anla halimden meni…
Vatandaşın var senin Urum, Bulgar, Ermeni…
İstemirem ki senden mene gönül vermeni;
Yeter ki onlar gibi milletinden say meni….

(1987- Kayseri)