Ferit Teksoy Şiirleri - Şair Ferit Teksoy

Goncayı toprağıyla sev
Dünya küçücük bir ev
Bu âlemde bize görev
İyi insan olmak oğlum! ..

Keser çivi çaksın bırak

Ayrılığın hasreti yakmamışsa içini
Özlemler dorukta değilse eğer
Bakmıyorsa gözlerin sevgili yollarına
Gelse ne anlamı var,bu gelmeden ne çıkar? ..

Onu yakan yangınlar seni de yakmıyorsa

Böyle günler sıkça olmaz
İnsanın hayatında

Kasıl annem kasıl
Çık havalara..

daracık bir köprüde
toslaşınca iki oğlak
ya birisi güçlü çıkıp
orda kalacak
kasılacak
gücünden gururlanacak

I
Ne bir selâm,ne bir haber var senden
Küskünmüyüz,dargınmıyız? ..bilemem
Nerde hata yaptım,bu susuş neden?
Düşünürüm düşünürüm..bulamam

Kutupta eriyen buz derdimdir
Sorsan kaza oldu derler Ozon'a
Komşumda akan kan içimde yara
Petrol diyorlar,inanmam
Biri çıksın,haklılılğı anlatsın,
Milenyum illetiyle,din savaşı yaşıyoruz aslında

Ben kendimi çok şey bilir sanırdım
Herşeyi bilmekle gururlanırdım
Ne acı ki,her konuda yanıldım
Böyle bir talihi asla istemem.

Kaleleri hep dalgaya kurmuşum

Seninle bilinmeyen bir yere,
Gitmek isterdi gönlüm.
Hesapsız,zamansız yaşamayı isterdim.
Hayata karşı tüm borçları ödenmiş
Kaygılardan arınmış
Yaşamayı isterdim

Öyle bir estin ki!
Sessiz sakin dünyama
Alışılmışı sildin,koydun kendi izini
Okyanusa döndürdün,
Kendi halinde küçük
Dalgasız,kıpırtısız o sakin denizimi

Tarlada ağır işçi,elleri nasırlı kadınlarımız
Çapa yapar,sebze toplar,meyve ağacında o
Ahırda inek sağar,dağda çobanlık yapar
Yedisi arkasında sekizinci karnında görürüz onu

İkinci,üçüncü kuması vardır bazılarının