Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
1983 yılında bir yaz günü açmışım gözlerimi dünyaya. Doyasıya
yaşamışım çocukluğumu. Camlar kırmışım, bahçelere toplar
kaçırmışım, sarı bisikletimin pedallarında can bulmuşum.
Sonra başka bir ben keşfetmişim içimde. Gülen adama inat hep
ağlamışım. İçime akan gözyaşları mürekkep olmuş düşlerimdeki
acıya ve belkide bu yüzden hep ayrılıkları, hüznü yazmışım...
Ben ferit gül; alabildiğine neşeli ve içinde ağlayan bir adam işte...
