Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
Devamını Oku
Şehre simsiyah bir kar yağar
Yollar kalbimle örtülür
Parmaklarımın arasından
Gecenin geldiğini görürüm
Ben ölürsem akşamüstü ölürüm
1983 yılında bir yaz günü açmışım gözlerimi dünyaya. Doyasıya
yaşamışım çocukluğumu. Camlar kırmışım, bahçelere toplar
kaçırmışım, sarı bisikletimin pedallarında can bulmuşum.
Sonra başka bir ben keşfetmişim içimde. Gülen adama inat hep
ağlamışım. İçime akan gözyaşları mürekkep olmuş düşlerimdeki
acıya ve belkide bu yüzden hep ayrılıkları, hüznü yazmışım...
Ben ferit gül; alabildiğine neşeli ve içinde ağlayan bir adam işte...
