Başkasını seviyormuşsun
Bana ne canım
Zaten ben de başkasını seviyorum
Bana başkalaştığından beri
Sen de başkası olduğundan beri
Küçüktüm daha
Kurumuş çiçekler arasında
Sararmış bir sayfanın
Yüzünde öğrendim
Acının ne denli
Estetik bir değer taşıdığını
Göklere kucak açsın dallarım.
Kollarımda hamaklar sallarım.
Kimi zaman yeller içinde yalnızım
Sere serpe güzün saçlarımı dökmüşüm
Nice aşıkların altımda ayrıldıklarını görmüşüm
Mekanları değil belki ama
Atıyorum bugün kalemi elimden.
Şairlik zaten bu yaşımda
Bana hep bir beden büyük,
Küçücüğüm daha ben
Ne katabilirim sayfalara
Kısacık yaşanmışlıklardan?
Dilerim bir gün kalabalık bir yerde karşılaşırız
Tek tanıdığın ben olurum, en yakının
Bu kadar birbirimize yabancıyken bile
Ve dilerim çaresiz gözlerle
Ürkerek bakarsın bana
Sanki, beni bu yabancılardan kurtar diyerek
Dünlerde yarınları görünce
Ölesi geliyor insanın bugünlerde
Göresi gelince kısa ömründeki maziyi
Hatırlıyor cephelerdeki korkusuz gaziyi.
O ne seraptı ya Rab!
Yaban ellerde seni aradım sokak sokak
Adını her çağırana döndüm yüzümü
Aradıkları benmişim gibi, kimim unutarak
Yokluğun ölüm de olsa kapatmadım gözümü.
Yaz boyu seni düşledim, güz geldi
Sadece şahsına aşığım artık
Hayallerini kurduğum şahsına
Öyle bir mesele ki aramızda
Soramazsın halimi, yuvam yansa
Bu şahsınla aramda pek çetin,
Aşk şiirleri yazamam
Fakat bugün ay haleli
Gece danteller örtünmüş.
Bu güzelliği görünce
Aklıma nurdan evvel indin.
Tasvirimde yılkı atlara bindin
Evet insan değişir bir tanem
Değişmeyen tek şey değişim derler
Ama bir insan
Gülüşüne kadar değişir mi
Hele ki sen..?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!