Göklere kucak açsın dallarım.
Kollarımda hamaklar sallarım.
Kimi zaman yeller içinde yalnızım
Sere serpe güzün saçlarımı dökmüşüm
Nice aşıkların altımda ayrıldıklarını görmüşüm
Mekanları değil belki ama
Atıyorum bugün kalemi elimden.
Şairlik zaten bu yaşımda
Bana hep bir beden büyük,
Küçücüğüm daha ben
Ne katabilirim sayfalara
Kısacık yaşanmışlıklardan?
Dilerim bir gün kalabalık bir yerde karşılaşırız
Tek tanıdığın ben olurum, en yakının
Bu kadar birbirimize yabancıyken bile
Ve dilerim çaresiz gözlerle
Ürkerek bakarsın bana
Sanki, beni bu yabancılardan kurtar diyerek
Dünlerde yarınları görünce
Ölesi geliyor insanın bugünlerde
Göresi gelince kısa ömründeki maziyi
Hatırlıyor cephelerdeki korkusuz gaziyi.
O ne seraptı ya Rab!
Yaban ellerde seni aradım sokak sokak
Adını her çağırana döndüm yüzümü
Aradıkları benmişim gibi, kimim unutarak
Yokluğun ölüm de olsa kapatmadım gözümü.
Yaz boyu seni düşledim, güz geldi
Sadece şahsına aşığım artık
Hayallerini kurduğum şahsına
Öyle bir mesele ki aramızda
Soramazsın halimi, yuvam yansa
Bu şahsınla aramda pek çetin,
Aşk şiirleri yazamam
Fakat bugün ay haleli
Gece danteller örtünmüş.
Bu güzelliği görünce
Aklıma nurdan evvel indin.
Tasvirimde yılkı atlara bindin
Evet insan değişir bir tanem
Değişmeyen tek şey değişim derler
Ama bir insan
Gülüşüne kadar değişir mi
Hele ki sen..?
Atsam kendimi cehennemden aşağı,
Var mıdır 500 metre, yüksektir bayağı.
Ey kurban olduğum dostlar,
Ne bu çaba, ölüme mi konacaksınız?
Yaşarken elimden tuttunuz mu da
Ölünce arkamdan ağlayacaksınız?
En büyük hatamı sordun bana
Sana baktığım gibi
Güzel yanından baktım bu soruna,
Belki de benden son kez
''Sen''i duyabilmek içindi
Gülümsedim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!