Ferhunde Şiiri - Gülşah Başol

Yine balkondan uzandı Salih
Bir gülün yanağına sigarasını basacak kadar adi
Ayıp oluyor Emmioğlu derdi Veli
Herkes bilir onun gülleri çocuğu yerine koyduğunu...

Kulaklarından asmıştı Ferhunde tavşanı
Nerden bilsin Gamze'nin tabureye çıkıp uzanacağını...

Derdi ki Salih "burnum koku almıyor benim"
Gözleri kör değildi ama...
Ne zaman Ferhunde'nin dolgun baldırları
Kırmızı eteğinden seyirtse
Kıvrakça indirirdi bakkalın tentesini,
İkindi güneşi gözünü alıyormuş...

O dişleyerek öperken dudaklarını
Örselenmiş güller gibi solardı kadın
Allah'tan Veli bakkala uğramaz...
Okul kapısına kilidi vurduğuyla
Güllerin yanında alırdı soluğu...

O gün bakkala gideceği tuttu
Salih'in babasına sözü varmış
Budadığı gül fidesi elinde...
Çıkarken hala elindeydi makas, diğerinde Ferhunde...

Kan izini hemen sürdü polis
Önünde iki izmarit
Budanmaktan perişan gül,
Aslında ikisi de sigara içmez...