Ferhat Eripek Şiirleri - Şair Ferhat Eripek

Ayak izleri var sırtımda her gidenin ,
Bir acısı , bir kederi .
Göz yumaklarımda biriken ,
Kepaze bir umut .
Bırakıp gitmek zordur bu saatlerde üşürsün .
Tan ağarmasına filizleniverir papatyalar ,

Bir iklimde yaşanan dört mevsim gibi ,
Şimdiki , sevdalar . . .
Soğuk , sıcak , kurak ve yaş . .
Trajik bir çağda suladım ,
Filizlenen tüm kardelenleri ve menekşeleri ,
gözyaşlarımla . . .

Umut ki o da sensin ,
Karanlık gecenin şafağında ,
Canlandırıyor yüzündeki tebessümü .
Kor bir mürekkebin sözcüklerle imtihanını ,
Düşünmenin ustasıyım ben , yalnızlığın ülkesinde . .
Bir tek senin ışığında , bir tek sen . .

Bazen dik bir yokuş ,
İçinde tütsü yakılan bir kap ,
Bir devrin içinde her biri ardınca gelen elem .
Başlangıcı olmayan bahar bulutları ,
Ardından gök kuşağı .
Renkleriyle ahuları andıran bir nebat ,

Dudaklarında mor gülüşler ,
Güneş görmemiş yüzler ,
Kahverengi gözler ,
Toprağı anımsatır ,
Bana ana . . .

Irgat işçisiyim . . .
Temmuz ayının sıcağında , yorgun , biçare , kesik nefes .
Ne zaman çalışmaya kalksam ,
Uyanır içimdeki volkan .
Alnımda ter , tarifsiz ve tatsız olurum .
Küflenmiş türküler mırıldanıyorum .

Yassı ve enli yaprak ,
Göz yaşları boş ,
Asılsız , saçma . . .

Kula renkte at , alacalı keklik utangaç .
Yolcu yolunda gerek ey sevgili ,

Kırık aynalara bakarım sürekli .
Kalbim gibi ,
Dilimdeki kırık türküler , Hissettiğim acı ,
Ve gölgesinde temizlemeye vakit bulamadığım kan lekeleri .
Bider yeşermez bir daha ,
Bel vermeyen yüreğe .

Bohem bir gün değil ,
Hayranlık uyandıran bir günle uyanmalıyım .
Umar bir yol bulmalıyım ,
Karanfil dehlizinde geçmeliyim ,
Sırat köprüsünden . . .
Yeter ki aydınlık varsın üstüme ,

Gökyüzündeki mavilik gibi olsun ,
Bir çocuğun gamzesindeki karanlık .
Maviye boyanmalı bütün çiçekler ,
Mavi ile olmalı aşk ,
Gökyüzündeki balonlar ,
Akşam sefasında mavi yanmalı mumlar .