Ferhat Arslan Şiirleri - Şair Ferhat Arslan

Batıya giderken
Sefaletten kurtulmaya
Mehmet efendi
Doguya gidiyor
Hayatını kurtarmak
İçin okuyan

Yanagında ince,
Kederli bir
Tebessüm oluşurdu
Arttıgında
Agrıları.

Sırtımda bir yük:
Sevdadan

Ayaklarım yorgun
Kan akar gözlerimden
Yüregim aglar

Uzanır dokunurum
Kokusunu duyarım
Kapattıgımda gözlerimi
Hep sürsün isterim
Hükmedebilsem
Göz yaşlarıma

Seni seyrediyorum...

Yitirmeden önce vedalaşmak gibi,
Karanlık bir ormanda
Ay ışıgına sarılmak gibi,
Sıgınmak gibi

Ben daglarda yaşar sanırdım
Yabanda biter
Meğer göbeğinde de yaşarmış
Şehrin
Ve bize
Yüreğimiz kadar yakın

Ben böyle degildim....
Dalıp gitmezdim
Karın yağışına,
Salınmazdım
Yağmurun akışına.

İlk mektup alışım değil bu
Memleketten
İlk değil yangını yüregimin
Her gün bir çentik atarken
Yüregime
Hayat

Ne gün yüzü gördüm,
Nede yâr yüzü.
Gelip geçti gençliğimde,
Anama söver gibi.

Ne dönüşü olur artık

Sıcak sıcak yıkanırdı
Severdi sıcagı
Kendi sıcaktı
Hayatı sıcak
Nasıl yatar şimdi
Kar altındayken