Ferhangi Şiir Şiirleri - Şair Ferhangi Şiir

Günümüzde insanlar
Hem yaşamayı bilmiyorlar
Hemde bu yaşam hiç bitmesin istiyorlar
Ölmek istemiyorlar, hayaller kuruyorlar.
Bazen nazlanıyorlar. bir edalar, sedalar
Tam anlamıyla böyle yıkılmış gibi değil de,

Senin adın aşk azê !..
Ayı ortadan ayıran gecenin ayazında
Kadim bir sonbahar akşamında
Yahut giz perdesi aralanmamış bir ülkenin devr olmamış köhne bir sokağında
Senin adın aşk azê...
Kaderine kabul olmuş yusuf gibi aşk !

Benim badem gözlüm
Ben seninle yaşayıp seninle yaşlanmak istiyorum.
Hep hayaller kuruyorum
Farkındamısın seni nasıl sevdiğimin
Sen öyle birşeysin ki
Sen benim düşlerimdesin, arzularımdasın

Ömrümde ilk defa birini sevdim
Varımı yoğumu önüne serdim
Ben onunla kendime geldim
Badem gözlü sevdiğim benim

Ben aşk nedir bilmem derdim

Ömrümde ilk defa birini sevdim
Varımı yoğumu önüne serdim
Ben onunla kendime geldim
Badem gözlü sevdiğim benim

Ben aşk nedir bilmem derdim

Böyle mi olacaktı sonumuz söyle
Gözlerimiz yaş mı dolacaktı böyle
Bir görünüp bir kayboluyorsun
Kavuşmamız hayal mi olacak böyle

Deniz kenarından kumdan kaleyim ben

Bilmiyorum sen karşımdasın diye mi böyle oldum
İçim huzurla doldu
Senin o gülüşün, bana öyle masum masum bakışın
Şu yüreğimi yakışın
Bilmiyorum sen karşımdasın diye mi böyle oldum
Kalbim yerim yerinden çıkacak gibi sanki

Günler kısalıyor, gecelerim uzuyor
Ve gecelerimi, ateş böcekleri aydınlatıyor
İçimde kanayan yaralarım var
Ben sensiz yalnızım
Bir yaylada bir koy da sıkışmış kalmış, bir dere kenarı gibiyim
Saklanma benden, çık gel hadi..

Bir gün haber vermeden çekip gidiyorsun
Ardından sen beni unut diyorsun
Ben aradığımı bunca yıl sonra bulmuşum
Her çiçekten bal alırken durulmuşum
Unutmak mı, ben nasıl unuturum seni

Ben onu güzelliği için sevmedim ki..
Ben onu sevdim
Sevmek gönülden ve kalpten gelen bir duygudur
Yüzü güzel olana kırk günde doyulur da
Huyu güzel olana kırk yıl doyulmaz demiş atalarımız
Sen benim kalbimde ki solmayan gülümsün