Ferhan Göymen Şiirleri - Şair Ferhan Göymen

Gülen yüze gülmeyene
Kadir kıymet bilmeyene
Ağlayan gözü görmeyene
Dine imana gelmeyene
lanet olsun

Bir ömrün yolculuğuna beraber çıktık
Ne yokuşlar indik çıktık ne zincirler kırdık
Bizim hikayemiz yazmakla bitermi
Sayfalara sığarmı kalem yetermi

Adı gülümdü onun kitabını yazarım

Mehtap bugece beni benden aldı.
Bir geceyi çeşmeyi seni hatırlattı
Kapattığım yaramı açtı kanattı
Mehtap bana yapacağını yaptı

Bana seni anlattı ama ağlattı.

Sen koca bir devimdin yiğidim, erimdin
Bir zalim derde düştün sen eridin ben eridim
Kimsenin bilmeye gücü yetmediki bende bilmedim
Gerçekleri kimse kimseye söyleyemedi bende gizledim
Sana yakışmayan bu ölüme,meleklerde ağladı isyanlar ettim

Sen koca bir devimdin yiğidim, erimdin
Bir zalim derde düştün sen eridin ben eridim
Kimsenin bilmeye gücü yetmediki bende bilmedim
Gerçekleri kimse kimseye söyleyemedi bende gizledim
Sana yakışmayan bu ölüme,meleklerde ağladı güzelim

Sana kucak açana sen bir adım koşta
O adam olmayan kabuğundan çık kırda
Sen önce kendini terlet emek ver yorda
İnsan ol
Kapı çal gülümse hal hatır sor oturda
Minnet duy şükret sana verilene sarılda

Gönül seni anlamıyorum ne istiyorsun ne diyorsun
Çözemedin düğümünü el attıkça bağlıyor,sun
Olmaz diyorum sana için için ağlıyor,sun
Sen duygulu sen içlisin dokundukça ağrıyor,sun

Gönül kabına sığmıyorsun derdin kederin ne?

Günler geçiyor neredesin beklenen
Yarınım mechul gelmiyorsun neden
Sana ahvalimi anlatamadımki ben
Ne bekliyorsun konuşmayan dilden

Günler geçiyor neredesin beklenen

Yüreğim benden ne bekliyorsun
Seni nasil avuturum ben yaralıyken
Senin için için ağlaman neden
Döktüğün göz yaşlarına teselli kimden
Bir teselli yokki gelmeyen sevgiliden

Yıllar bana ne verdiler neler aldılar
Elime ne geçti ne bıraktılar
Sana ne verdi diye sorsalar
Bende izlerini saçlarımda aklar bıraktılar

Her teli masal olur ağaran saçlarımın