Ferdi Çiçek Şiirleri - Şair Ferdi Çiçek

Sensizliğin içinde
Yüreğimi yırtar ağır özlemin
Yokluğuna alışmak ölümü sevmek gibi
İki tepeli yurdumda
Hiç olmadığın bu yerde
Sadece sen varsın

Gecelerdi ansız hüznüme refakat eden
Sen sandığım silüet sen değil
Uçurumlardı
Nefessiz geçen uykularda
Sakınırken senden öfkemi
Rüyalara bedel öderdim

Yolun sonu nerde
Yaşadıkça daha da yakınlaşmak
Belki yaşamadan daha da yaklaşmak
Yaşamadan yakınlaşılır mı?
Yoksa! ...
Sonu yok mu bu yolun

Kartpostal ahenkli yollarda
Kar taneciklerinin vurduğu camlarda
Seni her zerreye sığdırdım
Tarifinin sadece ötesiz
Adının ''hakkari'' olduğu coğrafyada bile
Sen vardın

Bekliyorum
Her söze umut bağlayıp
Aldığım nefesi yüreğime hapsederek
Kana kana,ateş gibi yana yana...
Ne olacaksa
Bekliyorum

Tanısı yok bu sevdanın
Zamana meydan okumak
Umudu zamana bağlayıp
Anda onu aramak

Ütopya mı gerçek mi

Yaşardım her an seni
Ekmeğimi bölüp yer gibi
Çayımı demleyip içer gibi...
Tüketirken her günün ödülünü
Sen büyürdün günün içinde
Ve ben ufalırdım sende...

Artık olmayacağım hayatında
Gecelerin bensiz geçecek
Teninde bedenim olmayacak
Nefesim nefesine karışmayacak
Papatya kokulu yarin olmayacak
Sabahları güneşin bensiz doğacak

Gideceğim bu diyardan
Beni tutsak eden senden uzağa
Göz görmeyince gönül aramaz
Gözün görmediğini gönül hissetmez
Umuduyla...

Sandığın gibi değil
Dertlenmeler boşuna
Bırak gitsin,akışına
Günü gelir elbet
Hesabı sorulur tek tek