Fena mı Olurdu Şiiri - Cuma Yüksel

Fena mı olurdu?
İkimize yemek pişirirken seni izlemek..
Hatta izlemekle yetinmeyip arada bir oturduğum koltuktan,
yanağına usulca buseler göndermek…

Âh söyle fena mı olurdu?
Hazırladığın yemekleri yerken,
Filistin’deki mutlu çocuklardan bahsetmek,
Ya da Afrika’daki susuzluğa senle yeni çözümler üretmek…

Âh söyle...
Niye gelmedin ki?
Ölüme giden bir idam mahkumunun bile son dileği,
titizlikle yerine getirilirken,
Söyle sen niye duymadın ki?
Sana gel diyen feryatlarımı…
Kim bilir duydun belki de..
Peki o zaman niye umursamadın ki…

Onun kucağında atacağın hangi çığlıktan sonra gömeceksin suskunluğuna,
yaşadığımız güzel günleri,
birbirimize bakarken güldüğümüz o daracık vakitleri…

Âh söyle,
ben sana demedim mi..
Savaşarak seni benden alamazlar diye,
ancak sevişerek alırlar seni elimden şerefsizce…

Âh,
yalvarırım bu kez söyleme gerçeği…

Hiç değilse..
Benden daha iyi savaşıp aldılar seni elimden diyerek,
teselli edeyim kendimi…