Felek - 2 Şiiri - Akın Kalkan

Yeniden dalıma bülbüller konsa,
Bilmem ki diken mi, gül müsün felek.
Yüreğimdeki kor, bi zahmet sönse,
Ateşi harlayan, yel misin felek.

Otuz yıl yaşadım, tamamı yorgun.
Bilesin ki gönlüm, yıllara kırgın.
Mutluluk, denizin dibinde vurgun.
Izdırap yüklenmiş, sal mısın felek.

Hep mi beni seçer, dert denen zillet.
Yakamı bırakmaz, öyle bir illet.
Dünyada eğlenip, coşarken millet.
Üç günlük ömrüme, zül müsün felek

Vaktiyle hayaller kurup da yattım.
Zehirini bile, bal edip yuttum.
Gırtlağıma kadar, derine battım.
Çamur mu, batak mı, mil misin felek.

Kabusa çevirdin, güzel düşümü.
Kaldırdıkça gelip eğdin başımı.
Mundar ettin ocağımı aşımı.
Hani o ateşe, kül müsün felek.

Ben her şeye rağmen sana küsmedim.
Kar boran olup da boşa esmedim .
Yolum belli, yanlış taşa basmadım.
Uçurumdan iten, el misin felek.

Ömrüm tükeniyor bak azar azar,
Garip gönlüm, Her dem avare gezer.
Anlat bana desem, havaya yazar,
Dilin mi tutuldu, lâl mısın felek.

Mutluluk değil bu, çiledir çile.
Akın hep susar da, getirmez dile.
Bağımı bahçemi, çevirdin çöle.
Acılara köle, kul musun felek.
Acılara köle, kul musun felek..