Mimlenmiş hayatlarda
yitirmişiz özümüzü,
Gem vurulmuş düşüncelerimize,
Yürürken korkar olmuşuz,
kendi gölgemizden bile.
Aidiyet duygusundan yoksun,
birer mazoist olup,
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Hayatlar bozuk bir ritimle yol alırken,
Artık nabız atış sesi duyulmaz oldu.
Gaipten gelen 'Ruhlarınız için El Fatiha'
sesi ile irkiliriz aniden,
Dua edelim de,
Yüce Rabbim,
cümlemizin taksiratını affetsin
Çok güzel bir konu seçmişsiniz tebrikler
umutsuzluk belki,denebilir ,ama kaybetmişliğin acısımı bilinmez.yozlaşmış hayatı güzel bir anlatımla dizelere dökmüş şair,kaygılarını anlatırken sonuna geldğinde umudunu yinede içinde tutmuş,umut hiç bitmemeli değil mi?1,12,2006
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta