Felaket Şiiri - Kitapsız Şair

FELAKET

Yanaklarımda sel, sebebi gözlerimdeki taşkın
Ayaklarım bataklığa saplanmış, bükülmüş bel
Ateşinde yanarak kül olmak mı bedeli bu aşkın
Bir fırtına kopuyor saçlarımda, uçuşuyor tel tel

Dilim lal olmuş, bir çığlık kulakları sağır eder
Enkaz atıkları yığılmış, set kurmuşlar boğazıma
Ne yemek yer ne nefes alır, kıtlıkta boştur eller
Yıkıcı bir tsunami, tufanlar yaşatır iç dünyama

Siste kayıp hislerim, çaktı şimşek kaçtı uykum
Volkanlar patlar, kül bulutları toplanır başımda
Diz boyunu geçti karlar, buzul zirveler omuzum
Hasreti büyütüyor zihnim, kurak topraklarımda

Karanlık bir savaştayız, gündüz kavurur güneş
Ozon delik, garibin kanı akar, düşmez tansiyon
Yerini şaşırmış topal mevsimler, yükseldi ateş
Derimin her hücresini, tenimi kuruttu erozyon

Yıkıldı sevdam, saçıldı etrafa kırık aşklarım
Göbeğimde heyelan, göğsüm aratmıyor çölü
Taşıyamaz bu felaketi, hastalıklı duygularım
Bedenimde deprem, ruhsuz cesedim artık ölü

#kitapsizsairim

ŞİİR NO:092