Gittin gideli yalnızım, kimsesiz, öksüzüm
Bekledim dönmeni hergün, yollardaydı gözüm
Kalma uzaklar da dön, gülsün benim de yüzüm
Dön artık, gerçekten olsun kuracağım düşüm
Ne sisler de gölge, nede yağan bulutsun
Bir sevda selimiydi, güz`ken çıkan karşıma?
Dinlemez deli gönül, aldırmadı yaşıma,
Hilâli taç yaparken sana inat başıma
Gökkubbe şahidim, akıttığım gözyaşıma.
Bakıyorken yüzüne, bana yetmez bir asır,
Bu şiir sana yazıldı…
Şubat ortası zemherisinde
Her kelimesi fırtına, kar ve buz
Donuk bakışların ötesi…
Kutuplardan kuzey denizine…
Kıtalar üşüdü zamanın kucağında.
Çektiğim acı yetmez mi sanıyorsun?
Yıkılmadım, ayaktayım, görüyorsun
Korkmuyorum ecelim olsan da gel,
Ben ah! çektikçe Sen yanıyorsun.
Hep hedeftik ikimiz senle, ben
Kalırsan yaşayacak mazim de hatıralar,
Saatler artık yorgun,vakit şimdi öyle dar
Ömrümüzden gitmez mi? sanma hiç bitmez bahar,
Yan şimdi kadere, bana çektirdiklerine.
Bakma şimdi yollara,ben istesen de yokum,
Veda etmeden düşün, sensin hayalim düşüm
Gitme ben sensiz yalnızım, kimsesiz, öksüzüm
Vuslatı özleyip yollarda kalmasın gözüm
Bırakma gurbet eller de, gülsün benim yüzüm
Gönül bağın da açamayan gonca bir gülmüyüm
Sen gittin ya, İstanbul bitti.
Sokağın boş, penceren kapalı
Ne yana baksam? neyi görsem
Aşina yüzlerde hep sen...
Mümkün değil, unutabilsem
Bir paslı bıçak yarası kaldı
Sendin hayâl im, aldığım nefeste bir soluk,
Çok mu uzak bize, görmeyelim mi mutluluk?
Hasretin revâ mı, hâni sondu bu yolculuk?
Dönsen bile anılar silik, renkler soluk! ...
Sil baştan deneyelim mi, sevmeyi yeniden?
Bir gün batımı akşamı sûkunundayım zamanın,
Tükenip bitse de, silinmez hatıraları buranın
Ne değeri kaldı ki, kokmayan çiçeğin, baharın?
Sensiz kapanır sanma, izleri bu yaranın.
Sen sanma ki, bu ahlâr dertler de kalır...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!