Fecir Şiiri - Mustafa Yılmaz Boz

Dağların ardını gurbet sanırdım
Gidenin geriye baktığı yermiş
Severdim derdimi bilir tanırdım
Hüznümün içime aktığı yermiş

Şimdi o sevgili hayalde düşte
Hiç umudum yoktur bu bekleyişte
Olur mu demeyin oluyor işte?
Ateşin denizi yaktığı yermiş

Gönlümü saracak kol aramışım
Çıkmaz sokaklarda yol aramışım
Yıllar yılı boşa gül aramışım
Yârin buram buram koktuğu yermiş

Hatıran kalbimde bana can payı
Sana hicran düştü bana gam payı
Bırakınca gözler son bir damlayı
İnsanın içini çektiği yermiş

Saatler geceden hızla geçerken
Güneşin zuhuru ne geç ne erken
Ağyarın bağrında şafak beklerken
O yârin şafaklar söktüğü yermiş

Mecnun hiç bakmadı göz ile kaşa
Ferhat dağı deldi vurunca taşa
Ayrılık gelince bir Selver başa
Canın cananından bıktığı yermiş

Sahte Müslümanın dergah diktiği
Yüreklere fitne fücur ektiği
Çakal sürüsünün perdah çektiği
Aslanın ayağa kalktığı yermiş